Burn-out wordt als ziekte niet onderkend door de DSM IV, het handboek voor psychische aandoeningen. Voor een goede behandeling is het echter uitermate belangrijk de juiste diagnose te stellen. De diagnose burn-out kan gesteld worden als er sprake is van werk gerelateerde klachten, lichamelijke of geestelijke uitputting en afgenomen professionaliteit, die al (jaren)lang aanwezig zijn, dikwijls in combinatie met belastende omstandigheden in de privésituatie.
Daarnaast is het onderscheid tussen burn-out en depressie dikwijls moeilijk te maken aangezien de klachten bij burn-out sterk overeen komen met de symptomen die ook bij een depressie kunnen voorkomen. Klachten van een burn-out zijn over het algemeen meer werk gerelateerd waardoor de behandeling dan ook meer gericht is op (het leren omgaan met) werk gerelateerde problemen.
De verschillen tussen depressie, burn-out en overspannenheid worden hier uitgebreid beschreven.
Met behulp van diverse in omloop zijnde vragenlijsten kan bepaald worden of er sprake is van een burn-out. Eén van de bekendere vragenlijsten is de Maslach Burnout Inventory (MBI), die de diagnose aan de hand van een twintigtal vragen stelt. De vragen zijn gebaseerd op drie factoren: emotionele uitputting, depersonalisatie en verminderde persoonlijke prestatie. Iemand die opgebrand is scoort daarbij laag op persoonlijke prestatie en laat hoge scores zien op uitputting en depersonalisatie.
Om voor uzelf een indruk te krijgen of er bij u sprake is van burn-out kunt u de zelftest doen. Deze dient echter ter indicatie waarbij de uiteindelijke diagnose door een arts gesteld zal moeten worden.